środa, 1 października 2008

"Byczy" pensjonat.





Jak już wspominałam, los rzucał mnie w Sudety wielokrotnie. I tak było właściwie prze całe moje życie. Po raz pierwszy znalazłam się tam, gdy miałam siedem lat. To najdalsze wspomnienie opisałam w opowiadaniu "Akwamaryn", który to kamień znalazłam wtedy w okolicach Polanicy. Potem były wyjazdy na kolonie do Szklarskiej Poręby, Lądka. Przesieki. Gdy już nieco podrosłam, z teatrem studenckim do którego wtedy należałam, po raz pierwszy znalazłam się w Karpaczu. Potem było kilka lat przerwy i znowu jakaś siła pchnęła mnie w tamte strony. I mogło by się wydawać, że więcej razy w Sudetach już się nie pojawię. Otóż nic bardziej mylącego. Widocznie los kpił sobie z moich postanowień i w tamte strony wyprawił mnie jeszcze wiele, wiele razy. Pomijając już inne wątki, związane z moimi podróżami w Sudety i w ich okolice (chociażby moje pobyty na zamku Książ, oraz także we wsi Domanów pod Bolkowem), najdłużej i najczęściej, bo aż przez około dziesięć lat wpadałam do pewnego pensjonatu w Karpaczu. Nie wiem, czy los znowu mnie tam rzuci. Podobno to tylko zależy ode mnie. Nie tylko, bo gdyby tak miało być - już dzisiaj spakowałabym manatki podróżne i wyruszyła w drogę. Oczywiście w Sudety...


1 komentarz:

Donata pisze...

Zachwycają się Tatrami a Sudety też piękne..
Ja jeździłam z Wałbrzycha do Zamku Książ.
buzialki